Kto jest najpilniejszym uczniem?

PZPN pochwalił się autorskim projektem - Narodowy Model Gry. Postanowiłem sprawdzić, co pod tym hasłem się kryje na ponad trzystu stronach.

Pochwalił się chyba ze dwa dni temu, ale w mediach pojawiły się na ten temat tylko sprawozdania z promocji. Narodowy Model Gry to opracowanie dostępne w formie książkowej i elektronicznej. Tą drugą można ściągnąć z internetu, do czego związek wręcz zachęca. Po to przecież powstał projekt, by jak najwięcej osób się z nim zapoznało.

Ściągnąłem więc i zacząłem przeglądać, co kryje się na 334 stronach. Chciałem znaleźć odpowiedzi na dwa pytania – czego konkretnie dotyczy opracowanie i po co powstało? Oto próbka odpowiedzi na pierwsze pytanie - „Podstawowe zasady dla zawodników”:

„Wygrywanie wymaga talentu, powtarzanie zwycięstw wymaga charakteru.
Zawodnik kompletny to ten, który potrafi grać w atakowaniu i bronieniu.
Dążenie do zwycięstwa jest równie ważne co wznoszenie się na szczyt swoich możliwości.
Traktuj innych zawodników tak, jak chciałbyś sam być traktowany.
Graj dla zespołu, nie dla samego siebie.
Szanuj każdego członka zespołu, bądź zdyscyplinowany, uczciwy i pracowity.
Nigdy się nie poddawaj.
Musisz wierzyć w siebie nawet wtedy, gdy nikt inny w Ciebie nie wierzy.
Jeśli nie uwierzysz w to, że możesz wygrać, przegrasz, zanim zaczniesz grać.
Twoja wiara i nastawienie są kluczem do sukcesu”.

A teraz „Podstawowe zasady dla trenerów”:

„Pracujesz dla przyszłości.
Myśl przede wszystkim o tym, co jest najważniejsze dla zawodnika.
Stwórz sytuację, w której zawodnik będzie mógł podejmować skuteczne decyzje.
Potrzeba talentu, by prowadzić talent.
Nauczanie piłki nożnej jest procesem pedagogicznym i podlega określonym zasadom.
Pochwała jest najlepszą motywacją, presja i strach ograniczają inwencję zawodnika.
Wzbudzaj zaufanie zawodników.
Musisz mieć określoną filozofię pracy – wiedzieć, czego chcesz i jak to osiągnąć.
Dobry trener jest najpilniejszym uczniem.
Pokora wiedzie do doskonałości, pycha kroczy przed upadkiem”.

Oto z kolei - „Podstawowe zasady gry”:

„Należy dążyć do uzyskania równowagi działań w atakowaniu i bronieniu (wszyscy zawodnicy atakują, wszyscy zawodnicy bronią).
Zespół nie może działać instynktownie – ciągła kontrola działań we wszystkich fazach gry.
W fazie atakowania należy starać się rozszerzać i wydłużać pole gry, dążąc do uzyskania jak największej przestrzeni, w fazie bronienia – skracać i zawężać pole gry (zasada „dużego i małego” boiska).
Należy szukać własnych atutów we wszystkich fazach gry.
Grę ofensywną należy kreować poprzez wszystkie formy atakowania.
Jeżeli nie udaje się kontrolować gry poprzez posiadanie piłki, należy starać się zaskoczyć rywala atakiem szybkim.
W ataku pozycyjnym należy zachować wszystkie fazy, utrzymując tempo i rytm gry.
Gra bez piłki jest równie ważna jak gra z piłką – należy tworzyć przewagę liczebną w ruchu do i od piłki.
Należy dążyć do utrzymywania ciągłej kontroli w grze przez bardzo dobrze zorganizowaną fazę bronienia we wszystkich jej aspektach.
Bardzo dobre przygotowanie fizyczne jest sprzymierzeńcem w realizacji strategicznych celów gry.
Dobrze zorganizowane stałe fragmenty gry w atakowaniu i bronieniu są wizytówką zespołu”.

I jeszcze instrukcje dla zawodników na poszczególne pozycje, w tym wypadku ofensywnego pomocnika:

„1. Profil techniczno-taktyczny:
a) działania zawodnika w atakowaniu oraz przejście do działań w bronieniu:
- znakomity poziom panowania nad piłką, kreowanie sytuacji bramkowych w deficycie czasu i przestrzeni,
- znakomity poziom gry 1 × 1 w atakowaniu,
- znakomity poziom uderzenia do bramki z dalszej odległości, z pola karnego,
- bardzo dobre egzekwowanie SFG [stałych fragmentów gry],
- wysoki poziom gry głową w atakowaniu;
b) działania zawodnika w bronieniu oraz przejście do działań w atakowaniu:
- aktywna postawa w bronieniu – współpraca z napastnikiem (...),
- duża wymienność w działaniach defensywnych z środkowym pomocnikiem (...),
- proporcje defensywno-ofensywne 40/60.
2. Profil somatyczno-motoryczny:
a) wysoki poziom zdolności koordynacyjnych charakterystycznych dla tej pozycji;
b) wysoki poziom szybkości lokomocyjnej oraz szybkości działania.
3. Profil mentalny:
a) pewność siebie w działaniu;
b) kreatywność;
c) chęć podejmowania ryzyka”.

Przez ponad trzysta stron próbowałem znaleźć odpowiedź na nurtujące mnie drugie pytanie – po co to dzieło powstało? Przecież zawarte w nim informacje (niestety też banały), przedstawione schematy gry i ćwiczeń powinien mieć w małym palcu każdy trener piłki nożnej, który skończył jakiś kurs szkoleniowy! W końcu znalazłem wyjaśnienie:

„Zasadniczym celem niniejszego opracowania jest usystematyzowanie wszelkich informacji dotyczących organizacji gry w piłkę nożną w świetle dynamicznych i licznych zmian zachodzących w tym zakresie na przestrzeni ostatnich lat. Zawarte informacje i propozycje rozwiązań mają stanowić inspirację do tworzenia własnych modeli gry, niezależnie od poziomu sportowego i etapu szkolenia”.

Mam szczerą nadzieję, że Narodowy Model Gry służyć będzie wyłącznie usystematyzowaniu wiedzy, którą polscy trenerzy już posiadają i wpłynie inspirująco na efektywny rozwój ich myśli szkoleniowej. Bo jeśli miałby stanowić podstawę budowy potęgi polskiej piłki, byłaby ona równie potężna, jak cytowane fragmenty okazały się odkrywcze.

▬ ▬ ● ▬